شیعیان بحرین

این روایت به صورت واضح ناظر است به امام معصوم به همان مصطلح خاص شیعی، الا این که کبرای مورد نظر این حدیث، ولایت به معنای مرجعیت در مجموعه احکام الهی و حکومتی است و مرجعیت اعم است از امامت به معنای خاص شیعی که مشروط است به عصمت و نص.

چون کسانی که حضرت آن ها را از خروج منع کرده اند، مدّعی نبودند که رهبر قیامشان امام معصوم و منصوص است و نیز معتقد نبودند که رهبرشان "السبب المتصل بین الارض والسماء" است، پس این روایت هم چون دیگر روایات، دلالت دارد بر این که در رهبری به معنای مرجعیت در دو منصب فتوا و حکومت، اعلمیت شرط است اگرچه رهبر، معصوم نباشد.

البته باید روایت دوازدهم را استثنا کنیم، چون این خبر شرایطی را مطرح می کند که در غیر امام معصوم(ع) جمع نمی شود بلکه
   
به شرط عصمت تصریح می کند، لذا این خبر مربوط به بحث ما نیست و عمومیتی نسبت به غیر معصوم ندارد.

محور دوم: مفضَّل علیه کیست؟

بدون شک در این روایات مفضّل علیه، جمیع مسلمین هستند نه خصوص کسانی که صلاحیت رهبری را دارند؛ هم چنان که در صحیحه عبدالکریم بن عتبة